Ik was al niet zo'n ster in het verkeer, (de enige destijds in groep 8 die zakte voor het verkeersexamen) maar hier maak ik de stad echt letterlijk onveilig. Je moet je voorstellen dat iedereen hier, dus meer dan een miljoen mensen, zich per scooter voortbeweegt. Zo ook ik, althans, ik doe een poging. Ik had nog nooit van mijn leven op een scooter gezeten, dus heb ik maar een automaatje gehuurd, je moet het jezelf natuurlijk ook niet té moeilijk maken.
Voor ik hier kwam had ik het sportieve idee om een fiets te kopen. Maar ik was nog geen uur in deze stad of ik was al van dat idee genezen. Ten eerste omdat fietsen hier echt levensgevaarlijk ik, en ten tweede omdat het bij een temperatuur van zo'n 37 graden ook gewoon een natte zweet bedoening wordt. Ok, Maaike aan de scooter, er zat dus niks anders op.
Nadat Sutik (man van mijn nicht) mij de eerste handelingen had uitgelegd, moest ik toch echt de grote weg op. Doodsangsten stond ik uit. Je moet je voorstellen dat ze hier voor een stoplicht acht rijen dik staan, die scooters. En jij helemaal middenin. Hmmmm.
Oh ja, en iedereen rijdt natuurlijk links. Da's dus ff wennen. Linksaf slaan is in principe heel makkelijk, bij een stoplicht mag je door rood gewoon links de bocht om. Maar wat doet Maaike? Die gaat braaf wachten tot het licht op groen springt, steekt de straat over en gaat keurig aan de rechterkant van de weg rijden. Totdat ik ineens 5 banen auto's recht op me af zie komen, Ieeeeeeeeeee.
Nog zoiets. Midden in de stad is 1 stoplicht, die altijd op rood staat, maar die je moet negeren. Weet iedereen, behalve ik. Ik zag 'm wat laat, dus ineens vol in de remmen, keurig voor de streep. Rechts en links word ik ingehaald door anderen die luid toeterend wél gewoon doorrijden. Duurt even voordat je doorhebt dat je als de sodemieter door moet rijden voordat er iemand op je botsts.
Oh ja, en die barbieroze helm staat me enig!
