Al weer een beetje laat, maar vorige week waren er presidentsverkiezingen. Ik toog af naar het vredige kuststadje Pacitan waar de huidige president SBY (afkorting) vandaan komt.
Meestal is de verkiezingstijd een roerige tijd, zo niet dit jaar. De hele verkiezing en het circus eromheen was ronduit saai. Alle 3 de kandidaten beloven namelijk precies hetzelfde: 'vooruitgang voor de kleine man'. Of zoals een man die ik interviewde het zo mooi zei: 'het is net een vaas bloemen. Alle drie de vazen hebben een andere vorm, maar hun functie ie exact hetzelfde. Debatten tussen de 3 kandidaten werden monologen waarin ze elkaar gelijk gaven en braaf meeknikten.
Ik zal ze even aan je voorstellen. Je hebt SBY, de huidige president, die de afgelopen 5 jaar idd het nodige gedaan heeft om de kleine man vooruit te helpen. Goedkoop onderwijs, betere en goedkopere zorg, microkrediet, etc. Dan heb je de enige vrouw van het stel: Megawati. Zij is eerder aan de macht geweest en heeft pijnlijk weinig gepresteerd in die tijd. Dan het je als laatste Jusuf Kalla, de huidige vice-president.
Elke kandidaat heeft een runningmate. SBY's runingmate is iemand uit het bankwezen, wat tot veel boe-geroep over neo-liberalisme leidde. Maar nee, dan de andere 2 runningmates. De een is verantwoordelijk voor het gewelddadig neerslaan van de studentenprotesten in 1998, de ander voor de moorden op oost-timor. Lekker zooitje.
Maar goed, de boodschap van alle 3 is dus eender. Kalla heeft tegen zich dat hij niet uit Java komt, 'en hoe kan iemand die geen Javaan is nu het land leiden', vraagt mijn informant zich hardop af. Megawati heeft als enige pro dat ze de dochter van de allereerste en zeer geliefde president van Indonesie is, Soekarno. Dat SBY zou gaan winnen werd in de polls al voorspeld.
In Pacitan is SBY natuurlijk helemaal de held. Bij zijn oude huis dat nu omgetoverd is tot een klein museum, is het die dag erg druk. Oude schoolvrienden halen herinneringen op uit de tijd dat ze samen in een band zaten en The Bee Gees nummers speelden. En over de kwajongensstreken die ze uithaalden. Maar SBY niet hoor, verzekerden ze me, die keek altijd alleen maar, maar deed zelf niet mee. Nee, tuurlijk niet.
Bij het lokale stembureau waar ik die dag ging posten kwamen 404 mensen stemmen. Op een formulier staan de foto's van de 3 koppels, de koppel naar keuze moet aangevinkt worden met een rode stift. De commissie die de verkiezing leidt is erg streng. Heb je 2 vinkjes gezet, dan wordt je stem afkeurd. Een melige stemmer heeft SBY enkel een rood snorretje gegeven, het formulier word niet meegeteld.
Na het stemmen doop je een vinder in groen-paarse inkt, die er een paar dagen niet afgaat. Zodat je niet nog een keer kan gaan stemmen. Heel slim bedacht.
Na anderhalf uur tellen heeft Kalla 9 stemmen, Megawati 19 en SBY 364. In Pacitan zijn ze reuze tevreden, 'hun' president heeft gewonnen. Ook de landelijke peilingen laten een 60% meerderheid voor SBY zien.
'Hij heeft de afgelopen 5 jaar goed werk geleverd, laat hem dat maar voorzetten', zegt een oude man. 'SBY is onze held'.
